صیحه ونداى آسمانى

از جمله علائم حتمیه: که باید پیش از ظهور مبارک حضرت ولى عصر (ارواحنا فداه) واقع شود، وائمه معصومین علیهم السلام به حتمى بودن آن تصریح فرموده اند، صیحه ونداى آسمانى است.

در این زمینه روایات بسیارى از پیشوایان گرامى اسلام رسیده سا که ما به جهت اختصار تنها به ذکر سه حدیث اکتفا مى کنیم.

1- (عن شر حبیل قال: قال ابو جعفر علیه السلام وقد سالته عن القائم فقال: (انه لا یکون حتى ینادى مناد من السماء یسمع اهل المشرق والمغرب حتى تسمعه الفتاه فى خدرها).(10)

راوى گفت: از امام باقر علیه السلام درباره ى حضرت قائم علیه السلام سؤال نمودم، فرمود: این کار نخواهد شد تا آنگاه که آوازه اى از آسمان آواز دهد، چنانکه اهل مشرق ومغرب وحتى دوشیزگان در پس پرده آن را بشنوند.

2- (عن ابى عبد الله علیه السلام انه قال: قلنا له: السفیانى من المحتوم؟

فقال: نعم، وقتل النفس الزکیه من المحتوم، والقائم من المحتوم، وخسف البیداء من المحتوم، وکف تطلع من السماء من المحتوم؟

والنداء من السماء من المحتوم فقلت: واى شىء یکون النداء؟

فقال: مناد ینادى باسم القائم واسم ابیه علیهم السلام).(11)

راوى گفت: به امام صادق علیه السلام عرض کردیم: سفیانى حتمى است؟

فرمود: آرى وکشته شدن نفس زکیه حتمى است، وقائم علیه السلام از حتمیات است. وفرو رفتن سرزمین بیداء ولشکریان سفیانى حتمى است، وظاهر شدن کف دستى از آسمان حتمى است، وندا از آسمان حتمى است.

عرض کردم: ندا چه خواهند بود؟

فرمود: ندا دهنده اى که به نام حضرت قائم علیه السلام ونام پدرش را ندا خواهد داد.

3- عبد الله بن نسیان گفت: در محضر ابى عبد الله (امام صادق علیه السلام) بودم که شنیدم مردى از (همدان) به آن حضرت عرض مى کند، این مردم عامه (یعنى اهل تسنن) ما را سرزنش مى کنند وبه ما مى گویند شما چنین مى پندارید که آواز دهنده اى از آسمان بنام حضرت صاحب الامر علیه السلام خواهد داد، آن حضرت که تکیه داده بود، خشمگین شد، برخاست ونشست، سپس فرمود: این سخن را از من نقل نکنید ولى از پدرم نقل کنید وهیچ اشکالى براى شما نخواهد داشت. من گواهى مى دهم که از پدرم شنیدم که مى فرمود:

به خدا قسم که این مطلب در کتاب خدا (قرآن کریم) کاملا روشن است، آنجا که مى فرماید: (ان نشا ننزل علیهم من السماء آیه فظلت اعناقهم لها خاضعین).(12)

اگر ما بخواهیم نشانه اى از آسمان براى آنان فرو فرستیم که در برابر آن خاضع شوند،آن روز در روى کره زمین کسى نخواهد ماند مگر آنکه در مقابل آن نشانه گردن کج خواخد کرد.

همه ى مردم روى زمین چون بشنوند که صدائى از آسمان بلند است ومى گوید:

(توجه کنید که حق در على ابن ابى طالب علیه السلام وشیعیان اوست) ایمان آورند.

فرمود: وچون فردا شود شیطان به هوا رود تا آنجا که از دیدگان زمینیان پنهان شود سپس آواز دهد: توجه کنید که حق در عثمان بن عفان وشیعیان اوست زیرا او مظلوم کشته شد، وخونش را مطالبه کنید.

فرمود: خداوند در آن هنگام مردمان با ایمان را که گرفتار حق ثابت قدم اند بر حق، ثابت نگه مى دارد، وگفتار ثابت بر حق، همان نداى نخستین است، ولى آنانکه در دلهایشان بیمارى هست به شک مى افتند، وبیمارى دل، به خدا قسم کینه ودشمنى ماست که در آن هنگام از ما دورى مى جویند، وما را ناسزا مى گویند ومى گویند: این آوازه دهنده نخستین سحرى بود از سحرهاى این خاندان.

سپس امام صادق علیه السلام این آیه را تلاوت فرمود:

(ان یروا آیة یعرضوا ویقولوا سحر مستمر).(13)

اگر نشانه اى را به بینند رو گردان شده ومى گویند که سحر سابقه دارى است).(14)